Archive for the ‘Uncategorized’ Category

Ja hoor! Het gaat prima!

Ik hoorde via via dat ik het onderwerp tot roddels ben, in “het (media)wereldje” waar ook behoorlijk wat bekrompen figuren, zeg maar frustro’s rondlopen. Best grappig eigenlijk.

“Heb jij al iets gehoord van de Moerbie? Het zou niet goed gaan met hem, …”, “Ik heb ‘m onlangs gezien en hij is kweet-nie-hoeveel-afgevallen!”, “Ik heb horen zeggen dattie maagkanker heeft! Aja, gelijk die vroeger Duvel kon zuipen, is dat maar normaal natuurlijk!”, en méér geen-steekhoudende-onzin!

Ik wil graag dat jullie de correcte info krijgen en niet moeten afgaan op de idioterie die deze roddels inhouden.

Met mijn gezondheid gaat alles goed, dank U! Ik ben inderdaad ongeveer 40kg afgevallen in vergelijking met, pak en beet, 10jaar terug. Al heeft dat nix met “ziek zijn” te maken.
Ik besloot een tijdje terug om het een beetje rustiger aan te doen, lees: op een normaal tempo te gaan leven. Ik ontdekte het plezier van, een beetje, sportief te zijn en ook, een beetje, gezonder te gaan leven. Sinds een paar jaar eet ik geen vlees meer, alcohol gebruik ik in mindere mate en elke dag probeer ik 20km te stappen. Ik ga te voet naar mijn werk (+/-7km), heen en terug en ‘s avonds na het avondeten doe ik nog een paar km’s. Dat geeft mij rust èn een goed gevoel (en véél tijd om naar muziek te luisteren)!

Ik heb jarenlang roofbouw gepleegd op mijn lijf en nu draag ik er ‘n beetje zorg voor. That’s it!

Maar voor de rest gaat het goed met mij … Beter dan ooit, misschien!

2015WEEK34 by King Moerbie on Mixcloud

Gisteren Karpathos hoogste berg bedwongen. Best wel heavy! Zonder pretentieus te willen klinken, maar zelfs als redelijk getrainde stapper was dit niet van de poes. Van +/- 800 ‘a pied (Renée)’ tot 1215 m, over een pittig parcours … PFOE, zeg ik dan maar ff! We hebben het toch maar mooi gedaan!

 

Dan kom je tot de vaststelling dat het, bij het thuiskomen, wel heel erg stil is geworden … Geen 2 overactieve hyperkinetische Jack Russels die wild tegen je aanspringen om je ‘welcome home’ te wensen …

Dat wordt even wennen!

Puulie heette eigenlijk Krapuul maar, net als haar baasje, was ze haar grootste smerige streken al lang verleerd. De vlag dekte al lang de lading niet meer dus werd Krapuul stilzwijgend omgevormd tot Puulie. Al bleef ze veeleisend wat aandacht betrof! ‘Ho maar, thuiskomen en niet ff gaan wandelen? Dat zullen ‘s rap gaan afdwingen! Als ik zelf mijn leiband ga halen dan zullen ze het rap gesnopen hebben!’, alsof je het haar hoorde denken…

Een kleine 10 maand geleden verloor ze plots haar ‘partner in crime’, Kaztaar. Daar heeft ze een ferme knauw door gekregen. Plots werd ze ‘oud’ want die jongere spring in ‘t veld was er niet meer om ze aan te steken…

Eind vorig jaar begon het snel achteruit te gaan. Ze vermagerde zienderogen, deed weinig meer dan urenlang slapen. Haar leiband liet ze al helemaal links liggen. De laatste dagen wilde ze nix meer eten, we probeerden haar te voederen met een spuit … Stiekem weet je wel waar dit naartoe gaat, maar toch. Uiteindelijk hebben we gisteren ‘beslist’ voor haar, met heel veel pijn / verdriet in het hart, maar het kon niet anders…

Misschien zijn ze nu weer samen, de partners in crime! Zou mooi zijn …

Dank voor je onvoorwaardelijke trouw / vriendschap en doe Kaztaar de groeten van ons hier! En eigenlijk ben ik ook al lang niet boos meer voor die salon die je ooit in flarden van mekaar trok, de schoenen die er moesten aan geloven, …

Eén ding is zeker: het is stil in huis!

Καλό ταξίδι αγαπημένη Puulie! X

Dat het voorbestaan van “Het Manneke” op termijn op losse schroeven stond had ik al door. De frequentie van de vervangingen werd hoger en duurden langer. En dat had een reden uiteraard.

Ik dacht er vaak over na… “Stel dat ik de vraag krijg om vast ‘t Manneke te worden…”.

De vraag kwam gisteren … En ik had m’n antwoord nauwelijks klaar! Deze middag stuurde ik Peer de volgende boodschap:

“Ik kán het Mannenke niet overnemen, Peer! Het Manneke is Peer en omgekeerd! Ook qua planning krijg ik het onmogelijk rond. Af en toe vervangen / inspringen ok, maar het echt dagelijks gaan doen lijkt mij onmogelijk of eerder een aanslag op mijn dagelijkse dagtaak / planning. Niémand kán “Het Manneke” opvolgen, dat is onmogelijk! Eerder een kunstmatig in leven houden van een radioshow, echter zonder ziel! Géén Peer, géén MannekePop!”

Ik deed het heel graag “ad interim”! Ongelofelijke eer dat me dat gevraagd werd! Ik beschouw het als een fijne, leerrijke periode / ervaring. Fier dat ik deel mocht uitmaken van het team!

Veel meer dan iedereen danken kan ik niet…

Dank, Peer! Dank voor je vertrouwen / vriendschap. Dank voor Karpathos. Dank voor de fijne momenten en er gaan er nog veel volgen, dude! “Gezegend zijn WIJ Die Eénname”.

Dank Huub! Bedankt om er altijd te zijn als ik de technische kloterij weer ‘s niet rond kreeg. Bedankt voor alle soft / hardware oplossingen, die alles ‘makkelijker’ maakten. Bedankt voor nog 1000 dingen …

En ook BEDANKT aan jullie, uiteindelijk werd het Manneke gemaakt vóór jullie. Bedankt om de afgelopen 8 jaar (dagelijks) te luisteren / genieten.

Ik ben er zeker van dat jullie aan MannekePop, net als ik, een fijne herinnering overhouden…

“Morgen weer met Peer?” … Neen!

Γεια σού!

Posted from my Nexus 7 device with WordPress for Android

Dat ik er klaar voor ben.
Ze hebben mij laten weten dat Fix / Mythos – voorraden op peil zijn, dus ik ‘mag’ vertrekken. ☺

Zondagochtend Charleroi – Rhodes. Dagje blijven hangen en Vassilis vd Punto Point Bar gaan opzoeken. Vassilis is een fijne vent die vaak in België rondhangt in de wintermaanden, en heeft ook één van de weinige cafe’s in Rhodes waar je een uitgelezen selectie Belgische trappistenbieren kan nuttigen.

Maandag vlieg ik rond de middag op, wat ik al eens mijn tweede thuis pleeg te noemen, Karpathos.

Woensdag met ferry naar Kreta, waar ik mijn motor ga oppikken bij Lambros en op donderdag afspraak bij Chantal & Clive. Fijne vrienden terug zien, tof! Ik kijk ernaar uit!

Op zondag de ferry terug naar Karpathos!

Dan blijf een paar weekjes ter plaatste rondhangen en de rond 24/8 stap ik op ferry naar Rhodos, daar blijf ik dagje of twee, om van daaruit een binnenlandse vlucht te nemen naar Thessaloniki. In Thessy mocht ik een paar maand geleden Cheryl Chatzis ontmoeten, en zij wilde ons graag gidsen door haar mooie stad en wijde omgeving…

Dit gaan zo’n ongelofelijk toffe maanden worden, terwijl ik nu al besef dat ze ‘zo’ voorbij gaan zijn…